French Open | 06/07 14:10 | 27 | [1] Andy Murray v Kei Nishikori [9] | 2-6,6-1,7-6,6-1 | |
French Open | 06/05 10:20 | 26 | [1] Andy Murray v Karen Khachanov [53] | 6-3,6-4,6-4 | |
French Open | 06/03 10:40 | 25 | [1] Andy Murray v Juan Martin Del Potro [30] | 7-6,7-5,6-0 | |
French Open | 06/01 11:40 | 24 | [1] Andy Murray v Martin Klizan [50] | 6-7,6-2,6-2,7-6 | |
French Open | 05/30 13:25 | 23 | [1] Andy Murray v Andrey Kuznetsov [73] | 6-4,4-6,6-2,6-0 | |
ATP Rzym | 05/16 19:40 | 25 | [1] Andy Murray v Fabio Fognini [29] | 2-6,4-6 | |
ATP Madryt | 05/11 14:20 | 26 | [1] Andy Murray v Borna Coric [59] | 3-6,3-6 | |
ATP Madryt | 05/09 15:35 | 25 | [1] Andy Murray v Marius Copil [104] | 6-4,6-3 | |
ATP Barcelona | 04/29 11:30 | 28 | [1] Andy Murray v Dominic Thiem [9] | 2-6,6-3,4-6 | |
ATP Barcelona | 04/28 12:00 | 27 | [1] Andy Murray v Albert Ramos-Vinolas [19] | 2-6,6-4,7-6 | |
ATP Barcelona | 04/27 15:25 | 26 | [1] Andy Murray v Feliciano Lopez [40] | 6-4,6-4 | |
ATP Barcelona | 04/26 10:30 | 25 | Andy Murray v Bernard Tomic | Walkover | |
ATP Monte Carlo | 04/20 09:00 | 26 | [1] Andy Murray v Albert Ramos-Vinolas [24] | 6-2,2-6,5-7 | |
ATP Monte Carlo | 04/19 10:45 | 25 | [1] Andy Murray v Gilles Muller [28] | 7-5,7-5 | |
ATP Indian Wells | 03/12 03:00 | 24 | [1] Andy Murray v Vasek Pospisil [129] | 4-6,6-7 | |
ATP Dubaj | 03/04 15:00 | 29 | [1] Andy Murray v Fernando Verdasco [35] | 6-3,6-2 | |
ATP Dubaj | 03/03 15:40 | 28 | [1] Andy Murray v Lucas Pouille [15] | 7-5,6-1 | |
ATP Dubaj | 03/02 15:30 | 27 | [1] Andy Murray v Philipp Kohlschreiber [29] | 6-7,7-6,6-1 | |
ATP Dubaj | 03/01 15:00 | 26 | [1] Andy Murray v Guillermo Garcia-Lopez [97] | 6-2,6-0 | |
ATP Dubaj | 02/28 15:00 | 25 | [1] Andy Murray v Malek Jaziri [51] | 6-4,6-1 | |
Australian Open 2017 | 01/22 03:40 | 26 | [1] Andy Murray v Mischa Zverev [50] | 5-7,7-5,2-6,4-6 | |
Australian Open 2017 | 01/20 04:30 | 25 | [1] Andy Murray v Sam Querrey [32] | 6-4,6-2,6-4 | |
Australian Open 2017 | 01/18 10:00 | 24 | Andy Murray v Andrey Rublev | 6-3,6-0,6-2 | |
Australian Open 2017 | 01/16 04:05 | 23 | [1] Andy Murray v Illya Marchenko [95] | 7-5,7-6,6-2 | |
ATP Doha | 01/07 15:00 | 29 | [1] Andy Murray v Novak Djokovic [2] | 3-6,7-5,4-6 | |
ATP Doha | 01/06 16:50 | 28 | [1] Andy Murray v Tomas Berdych [10] | 6-3,6-4 | |
ATP Doha | 01/05 16:20 | 27 | [1] Andy Murray v Nicolas Almagro [44] | 7-6,7-5 | |
ATP Doha | 01/04 16:10 | 26 | [1] Andy Murray v Gerald Melzer [68] | 7-6,7-5 | |
ATP Doha | 01/03 15:50 | 25 | [1] Andy Murray v Jeremy Chardy [69] | 6-0,7-6 | |
Mubadala World Tennis Championship | 12/31 09:00 | 29 | [1] Andy Murray v Milos Raonic [3] | 6-3,7-6 |
Andy Murray, właśc. sir Andrew Barron Murray, OBE (ur. 15 maja 1987 w Glasgow) – brytyjski oraz szkocki tenisista, dwukrotny mistrz olimpijski w grze pojedynczej (2012 i 2016) oraz srebrny medalista w grze mieszanej z Londynu (2012), zwycięzca US Open 2012, Wimbledonu 2013 i Wimbledonu 2016, triumfator ATP World Tour Finals 2016, pasowany na Rycerza Kawalera, oficer Orderu Imperium Brytyjskiego, od 7 listopada 2016 do 20 sierpnia 2017 lider rankingu ATP w grze singlowej, reprezentant Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa i zdobywca tego trofeum w sezonie 2015.
Jest synem trenerki tenisowej i treningi rozpoczął w wieku 3 lat. Jako 8-latek przeżył masakrę w szkole w Dunblane (13 marca 1996), w której szaleniec zastrzelił szesnaście osób (głównie uczniów). Od 15. roku życia trenował w Barcelonie. Zaliczał się do czołowych juniorów na świecie, w 2003 wygrał w tej kategorii wiekowej Canadian Open, rok później US Open. Był również w półfinale debla juniorów w US Open 2004, występując ze starszym bratem Jamiem. W 2003 roku uplasował się na 6. miejscu, a rok później na 10. miejscu światowego rankingu juniorów. Występy juniorskie zakończył półfinałem French Open 2005.
W kwietniu 2005 roku rozpoczął oficjalnie karierę zawodową. W cyklu ATP World Tour debiutował już w kwietniu 2005, dzięki przyznanej dzikiej karcie na turniej w Barcelonie. W czerwcu 2005 roku otrzymał również dziką kartę na londyński turniej w Queen’s Club, gdzie dotarł do III rundy, pokonując m.in. Amerykanina Taylora Denta (przegrał ze Szwedem Thomasem Johanssonem). Także do III rundy dotarł na Wimbledonie, notując zwycięstwa nad Szwajcarem Bastlem i rozstawionym Czechem Štěpánkiem. Przegrał dopiero z Argentyńczykiem Nalbandianem w pięciu setach, nie wykorzystując prowadzenia 2:0 w setach. Dzięki znacznemu awansowi w rankingu światowym Murray mógł występować w turniejach ATP World Tour. Doszedł m.in. do II rundy turnieju w Cincinnati (ponownie pokonał Taylora Denta), a także do II rundy w wielkoszlemowym US Open (pokonał w pięciu setach Rumuna Pavela, przegrał później – również w pięciu setach – z Francuzem Arnaudem Clémentem).
Po osiągnięciu finału w turnieju w Bangkoku (pokonał m.in. Ginepriego, przegrał z Federerem) awansował do czołowej setki rankingu. Jesienią 2005 roku dotarł do ćwierćfinału w Bazylei, pokonując m.in. w prestiżowym pojedynku wieloletniego lidera brytyjskiego tenisa Tima Henmana. W lutym 2006 roku Murray odniósł pierwsze zwycięstwo turniejowe, w amerykańskim San José pokonując m.in. Mardy Fisha, Andy Roddicka i w finale Lleytona Hewitta. Dzięki temu sukcesowi awansował na 41. miejsce w rankingu światowym (w marcu 2006) i przez dwa miesiące był pierwszą rakietą Wielkiej Brytanii (w maju 2006 wyprzedził go Greg Rusedski).
Po raz pierwszy do zespołu narodowego w Pucharze Davisa został powołany we wrześniu 2004 roku, ale w przegranym meczu z Austrią nie wystąpił. Debiutował w marcu 2005 roku w deblu przeciwko Izraelowi, zostając tym samym najmłodszym reprezentantem Wielkiej Brytanii w tym turnieju. We wrześniu 2005 roku nie zdobył punktu w barażu o grupę światową ze Szwajcarami, bez powodzenia grał także w meczu z Serbią i Czarnogórą w kwietniu 2006 roku.
Podczas turnieju na Wimbledonie w 2005 roku doszedł najdalej ze wszystkich singlistów gospodarzy. W tym samym czasie w głosowaniu zorganizowanym przez szkocki oddział BBC uznano Murraya sportową osobowością roku.
Największymi sukcesami Andy’ego Murraya są zwycięstwa w wielkoszlemowych turniejach US Open 2012, Wimbledon 2013, Wimbledon 2016, kończącym sezon turnieju ATP World Tour Finals 2016 oraz złote medale na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 i 2016. Brytyjczyk osiągnął także osiem finałów turniejów wielkoszlemowych: US Open 2008, Australian Open 2010, Australian Open 2011, Wimbledon 2012, Australian Open 2013, Australian Open 2015, Australian Open 2016 oraz French Open 2016.
7 listopada 2016, po zwycięstwie w turnieju BNP Paribas Masters w Paryżu, Murray (jako pierwszy Brytyjczyk w historii) znalazł się na czele rankingu singlowego ATP.